عادل فردوسی پور: من و علی دایی؟ از گل هایم بگویم ریا می گردد! - بلندانیوز

به گزارش خبرنگاران، حالا علی دایی و کریستیانو رونالدو هرکدام با 109 گل زده در صدر بهترین های جهان قرار دارند و به نظر می رسد این صدرنشینی مشترک دست کم تا دوماه دیگر که رونالدو با پرتغال بازی کند تداوم داشته باشد. شکسته شدن رکورد علی دایی باعث شد بسیاری از عظیمی کاری حرف بزنند که علی دایی انجام داده است. چهره های مختلف در حرفه های مختلف با گذاشتن پیغام های ریزودرشت از اینکه علی دایی را دارند ابراز خوشحالی کردند.

یکی از این چهره ها عادل فردوسی پور بود؛ مجری محبوب و سابق برنامه 90 است که علی دایی را یکی از برجسته ترین چهره های کشور دانست. به گزارش خبرنگاران، به این حال، چندماه قبل از اینکه رکورد علی دایی به وسیله رونالدو بشکند، عادل فردوسی پور گفت و گویی متفاوت با ویژه نامه نوروزی روزنامه شرق انجام داد و درباره علی دایی صحبت کرد. خواندن دوباره بخشی از این مصاحبه خالی از لطف نیست. این مصاحبه برای زمانی است که رونالدو به هفت گل دیگر احتیاج داشت تا به رکورد دایی برسد. بخشی از این مصاحبه را بخوانید.

- به نظر من علی دایی یکی از برجسته ترین شخصیت هایی است که در کشور ما رشد نموده و به جایگاهی که استحقاقش را داشته، رسیده است. البته این توصیف، فقط شخصیت ورزشی علی دایی را دربرنمی گیرد؛ ورزشی و غیرورزشی، او شخصیت برجسته ای در ایران است.

- من سال 71 که وارد دانشگاه شدم، علی دایی سال آخر رشته متالورژی دانشگاه شریف بود. با علی دایی از همان زمان آشنا شدم. آن وقت ها می رفتم و بازی هایش را می دیدم؛ فکر می کنم مربوط به زمانی بود که تازه به تیم تاکسیرانی رفته بود. نکته جالبی که درباره اش وجود داشت، این بود که همان موقع هم با شور، اشتیاق و علاقه عجیبی فوتبال بازی می کرد. این ویژگی هایش زبانزد خاص و عام بچه های دانشگاه بود. دایی بعد از تاکسیرانی هم راهی بانک تجارت شد و فوتبال حرفه ای اش را جدی تر دنبال کرد.

- این واقعیت دارد که دایی خیلی دیر در فوتبال به سطح ملی رسید؛ فکر می کنم تازه 22 یا 23 ساله بود که اولین بازی ملی اش را تجربه کرد. البته با وجود آن که دیر به سطح ملی رسید، ولی رکورد هایی به جا گذاشت که کمتر بازیکنی توانایی خلق کردن آن ها را دارد.

- دایی استعداد داشت، ولی رکورد هایی که خلق کرد، نه به خاطر استعداد بلکه به خاطر فعل خواستن بود که او واقعا صرفش کرد. اجازه بدهید این طور بگویم که هیچ کس به مقدار علی دایی کوشش نکرد؛ هیچ کس به مقدار علی دایی اراده نداشت و هیچ کس به مقدار او میل بردن در دوران ورزشی اش را نداشت. به نظرم علی دایی نماد کسی است که با کوشش، غیرت و انگیزه ای که داشت، به چیزی که خواست رسید.

- خب ببینید، او درست زندگی کرد؛ به طوری که همین الان هم آدم موفقی است و همه جهانیان فوتبال ما را به نام علی دایی می شناسند. او باعث افتخار کشور ماست و خیلی خوشحالم که به هر حال با علی دایی یک مدتی هم دوره بودیم.

- ما خاطرات تلخ و شیرین زیادی با هم داریم، ولی به نظرم علی دایی یکی از الهام بخش ترین شخصیت هایی است که ورزش ما، حتی فراتر از ورزش، به نظرم کشور ما به خودش دیده است. کسی که این قدر نام ایران را در سراسر جهان بلندآوازه کند، واقعا شایسته تقدیر و تمجید است.

- فکر می کنم چهار یا پنج سالی از زمان آغاز فوتبالش گذشته بود که به خودم گفتم این بازیکن توانایی انجام کار مهمی در جهانی فوتبال را دارد. واقعیت این است، زمانی که آدم سخت کوشی، اراده و انگیزه علی دایی را می دید، امیدوار می شد او بتواند رکورد جاودانه ای خلق کند.

- این که علی دایی فقط به تیم های ضعیف گل زده باشد را اصلا قبول ندارم؛ کمااینکه همان رونالدو هم به تیم های ضعیف، زیاد گل زده است؛ آنجا هم لیختن اشتاین و مالت و جزایر فارو و چندین تیم ضعیف دیگر هستند. علی دایی تقریبا به همه تیم های عظیم آسیا و تیم های خوبی که مقابلشان بازی نموده، گل زده است. مهم ترین نکته درباره علی دایی کانسیستنسی بود که داشت؛ به خاطر دارم، همواره وسط هفته هم در آلمان اگر بازی داشتند، بلند می شد به اردوی تیم ملی می آمد و خستگی راه و پرواز را به جان می خرید و با تمام وجود و انگیزه برای تیم ملی بازی می کرد. شما اگر به آمار گل هایش در تیم ملی نگاه کنید، به کره، عربستان، ژاپن، مکزیک و تقریبا به هر تیم عظیمی که مقابلش بازی نموده، کم گل نزده است. پس، این فرضیه را قبول ندارم و همان طور که گفتم، مهم، تداومی است که علی دایی در این همه سال داشته است.

- خودم؟ خودم را که بی خیال؛ چه قیاسی است؟ من که دیگر از گل هایم بگویم ریا می گردد (می خندد)!

- می توانم بگویم حیف و صدحیف که علی دایی دیر در عرصه ملی مطرح شد. یعنی اگر علی دایی 16 یا 17 سالگی کشف می شد، مطمئنا رکوردش تا سال های سال دست نخورده باقی می ماند.