برگزاری مراسم یادبود مریم میرزاخانی در استنفورد - بلندانیوز

به گزارش ایسنا و به نقل از سایت دانشگاه استنفورد، روز شنبه، 21 اکتبر، ساعت 15 به وقت محلی، مراسم بزرگداشت پروفسور مریم میرزاخانی در دانشکده و مرکز پژوهش دانشگاه استنفورد برگزار شد.

در این مراسم در عوض گل، مبلغ آن به عنوان کمک به خیریه به صندوق یادبود مریم میرزاخانی در دانشگاه استنفورد واریز شد. اداره و مرکز تحقیقات ریاضیات میزبان این برنامه بودند.

در این مراسم دوساعته بخش هایی از زندگی مریم میرزاخانی به نمایش درآمد و جمعی از دوستان، اقوام و همکاران وی به صحبت در رابطه یا ویژگی های شخصیتی و جایگاه علمی وی پرداختند. از جمله این افراد می توان به پروفسور رؤیا بهشتی از دانشگاه واشنگتن اشاره کرد که با استفاده از ویدئوکنفرانس به سخنرانی درباره دوست و همکار خود پرداخت.

در مراسم یادبود دانشگاه استنفورد، یان وندراک همسر مریم میرزاخانی در رابطه با تسلیم بودن وی به سرنوشت و نداشتن شکایت در رابطه با اتفاقاتی که برایش رخ داده، صحبت کرد.

وی افزود: زمانی که تعیین شد پیشرفت سرطان در بدن مریم به قدری زیاد شده که تقریبا امیدی وجود ندارد، به من گفت خب، به هر حال زندگی عادلانه نیست؛ همان طور که زمانی که در یک خانواده خوب و با بهره هوشی بالا و افراد خیلی خوب در کنار خودم به این جهان آمدم، عادلانه نبود. من شکایت و گله ای از این بابت ندارم، چون بسکمک از افراد در جهان این دارایی ها را ندارند.

همسر پروفسور میرزاخانی گفت: او هیچ گاه در رابطه با هیچ چیزی گله و شکایت نکرد و به من می گفت نیازی نیست برای من دست به دعا شوی، چون مسائل خیلی بزرگتری در جهان وجود دارد. او دوست نداشت به او به عنوان یک قربانی نگاه شود.

وندراک در رابطه با روحیات همسرش گفت: مریم اخلاق خاصی داشت و به بسکمک از چیزهایی که دیگران به آنها علاقه مند هستند، بی تفاوت بود. او زمان زیادی برای مهمانی و جشن نداشت و دقیقا می دانست که چه کاری می خواهد انجام دهد و برای آن یک نقشه کامل و دقیق داشت و هیچ اهمیتی نمی داد که دیگران چه چیزی درباره اش می گویند، او ذهنی بسیار قدرتمند داشت.

یان وندراک در رابطه با جنبه های دیگری از زندگی همسرش نیز صحبت کرد و افزود: زندگی ما در ریاضیات خلاصه نمی شد. مریم علاقه زیادی به ورزش شنا داشت و در این رشته متبحر بود و به گوش دادن به رادیو و مطالعه زندگینامه افراد نیز علاقه داشت. وی معتقد بود فرد خوش اقبالی است، اما به نظر من این طور نبود.

به گزارش ایسنا، مریم میرزاخانی متولد 13 اردیبهشت 1356 ریاضی دان ایرانی و استاد دانشگاه استنفورد آمریکا بود. میرزاخانی در سال 2014 به خاطر کار بر دینامیک و هندسه سطوح ریمانی و فضاهای پیمانه ای آنها برنده مدال فیلدز شد که بالاترین جایزه در ریاضیات و معروف به نوبل ریاضیات است. وی تنها زن و تنها ایرانی برنده مدال فیلدز است.

زمینه تحقیقاتی او مشتمل بر نظریه تایشمولر، هندسه هذلولی، نظریه ارگودیک و هندسه هم تافته بود.

مریم میرزاخانی در دوران تحصیل در دبیرستان فرزانگان تهران، برنده مدال طلای المپیاد جهانی ریاضی در سال های 1994 (هنگ کنگ) و 1995 (کانادا) شد و در این سال به عنوان نخستین دانش آموز ایرانی نمره کامل را به دست آورد.

وی نخستین دختری بود که در المپیاد ریاضی ایران طلا گرفت و به تیم المپیاد ریاضی ایران راه یافت. وی همچنین نخستین دانش آموز ایرانی بود که دو سال مدال طلا را از آن خود کرد.

میرزاخانی سپس در سال 1999 مدرک کارشناسی خود را در رشته ریاضی از دانشگاه شریف و دکتری خود را در سال 2004 از دانشگاه هاروارد به سرپرستی کورتیس مک مولن، از برندگان مدال فیلدز گرفت.

از مریم میرزاخانی به عنوان یکی از 10 ذهن جوان برگزیده سال 2005 از سوی نشریه پاپیولار ساینس در آمریکا و ذهن برتر در رشته ریاضیات تجلیل شد.

میرزاخانی برنده جوایزی چون جایزه ستر (Satter) از انجمن ریاضی آمریکا در سال 2013 و جایزه کلی (Clay) بود.

وی از یازدهم شهریورماه 1387 (اول سپتامبر 2008) در دانشگاه استنفورد، استاد دانشگاه و پژوهشگر رشته ریاضیات بود. پیش از آن نیز استاد دانشگاه پرینستون بود.

در تیرماه امسال اعلام شد میرزاخانی به دلیل ابتلا به سرطان در بیمارستانی در آمریکا بستری شده است. میرزاخانی از چهار سال پیش تر به سرطان پستان مبتلا بوده و این سرطان به مغز استخوان وی سرایت کرده بود.

پدر و مادر وی برای مراقبت از او به آمریکا رفتند، اما متاسفانه این نابغه جهانی ریاضیات در 23 تیر 1396 در سن 40 سالگی در بیمارستانی در کالیفرنیا درگذشت.