اتفاق کم سابقه در صدا و سیمای ایران! - بلندانیوز

اخیرا فیلمی در صدا و سیما منتشر شده است. یک اتفاق کم سابقه در صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران رخ داد. برنامه موسیقایی سرنا در صدا و سیما پخش شد. نوازنده رَبابه بود که با لباس محلی عربی در استودیو سازمان صداوسیما حضور یافتند تجه بسیاری از مردم را به خود جلب کردند. این موسیقی و پخش آن در این برنامه صدا و سیما بی سابقه بوده است.

به گزارش خبرنگاران، تصویری که بر پیشانی این یادداشت می بینید، یکی از دل انگیزترین و خاص ترین قاب هایی است که تا به امروز در سیمای جمهوری اسلامی ایران دیده شده است؛ خاص، هم از این جهت که کمتر دیده شده و هم از این منظر که سرمایه ای ملی در پس و پیش آن نهفته و آشکار است.

برنامه موسیقایی سرنا، کاری از گروه ادب و هنر شبکه چهار، با اجرای رضا مهدوی و تهیه نمایندگی محمد علیبازی، در نوبت اخیر خود، میزبان باسم حمادی کارشناس موسیقی عرب خوزستان و موسی زِرگانی خواننده و نوازنده رَبابه بود که با لباس محلی عربی در استودیو سازمان صداوسیما حضور یافتند و علاوه بر سخت گفتن درباره موسیقی خطّه عرب خوزستان، به عرضه هنر خود نیز پرداختند.

موسیقی مُقامی، یا همان موسیقی محلی و بومی، از سرمایه های منحصر به فرد کشور ما، همچون جوامع دیگر است. این نوع موسیقی، هنری است با ریشه های تمدنی دیرین که در همه ادوار تاریخ، حیات و رونق داشته و سینه به سینه به نسل های پسین رسیده است؛ پس بی شک، از شاخه های اصلی میراث فرهنگی ناملموس ماست. ضمن آنکه در عرضه های جهانی نیز به علت آنکه این نوع هنر، پشتوانه فرهنگ بومی را دارد که خود مجذوب نماینده است، بعلاوه ساز های خاص و مجذوب نماینده و بعضا کمتر آشنا را عرضه می نماید که برای دیگران نیز خیلی جالب توجه است.

یک اتفاق عجیب در سیمای جمهوری اسلامی ایران!

از همین رو است که در سال های پیشین، وقتی که کارشناسانی، چون محمدرضا درویشی و مرحوم علی بیانی، زمینه حضور نوازندگان موسیقی مقامی و محلی ما را بر صحنه های معتبر جهانی فراهم کردند، بسیار خوش درخشیدند. پس به قطع و یقین می توان گفت که این نوع موسیقی ما، نه تن ها از موسیقی کلاسیک ایرانی، در مرتبه و جایگاه کم ندارد، چه بسا چیز هایی برتر هم دارد.

ازسوی دیگر، کشوری، چون ایران، با جغرافیایی پهناور، فرهنگ های تمدنی بومی متنوعی دارد که خود، قاره کوچکی را در یک دایره جغرافیای سیاسی ترتیب داده اند. طبعا مردمی که در این جغرافیای بومی زاده می شوند و زندگی می نمایند، به فرهنگ بومی خود تعصب جدی دارند که در کنار دلبستگی ملی، بخش قابل توجهی از هویت آنان را تشکیل می دهد. پس از همین روست که احترام گذاشتن و نگذاشتن به این فرهنگ های محلی، بر شخصیت ملی آحاد جامعه در استان های مختلف، تاثیر مستقیم و مؤثری می گذارد. موسیقی ایرانی ترکی آذربایجانی، کردی، لری و بختیاری، ترکمنی، بلوچی، و... از همین حوزه است.

این نکته مهمی است که بار ها در زمینه اهمیت آن بر امنیت ملی و نیز سوء استفاده های احتمالی نادلسوزان این مرز و بوم سخن گفته شده، اما متاسفانه همواره نه تنها یکی از دغدغه ها، بلکه یکی از معضلات فرهنگی ما در حوزه امنیت و منافع ملی بوده است. انگار که در این زمینه، از یک فقر استرتژیک مدیریت رنج می بریم. صدا و سیمای ما نیز از این قاعده مستثنا نبوده و کیست که نداند به هیچ وجه عملکرد قابل قبول و قابل دفاعی در این حوزه نداشته است.

به همین علت است که وقتی دو شخصیت فرهنگی و هنری ایرانی با لباس عرب خوزستانی در قاب تلویزیون شبکه چهار ظاهر می شوند و علاوه بر سخن گفتن با لهجه محلی و عرضه هنر بومی خویش، این فرصت را یافتند که با زبان عربی با هموطنان و همشهریان خود حال و احوال نمایند، یک اتفاق ویژه است که باید به شکل معقولی جاری باشد، اما به هر حال، جزء استثنا ها شده است؛ چون ما همواره راحت ترین راه را انتخاب نموده ایم؛ یعنی پاک کردن صورت مساله!

اما یک نکته اساسی دیگر که از آن نباید غفلت کرد، سیاست یک بام و دو هوای رسمی در قبال موسیقی و ساز است که در این برنامه نیز به شکل مشهود و آزاردهنده ای خودنمایی کرد؛ یعنی ممنوعیت نمایش ساز، حتا در ساحتی که جزو معنوی ترین آوا های ما محسوب می گردد؛ که قطعا بخش قابل توجهی از دستاوردی را که برشمردیم، تحت الشعاع خود، بی اثر و تلف کرد. امید که این پاک کردن صورت مساله و درواقع معضل نیز پس از این، بهبود و تغییر یابد.

منبع: فرارو