صدای من در این شعرها شنیده می گردد

به گزارش بلندانیوز، ضیاء موحد از تازه ترین مجموعه شعر خود، با به اَزِ من می گوید و بیان می نماید: اگر کسی شعر من را بخواند و امضای من پای آن نباشد، می فهمد شعر من است؛ صدای من در این شعرها شنیده می گردد.

صدای من در این شعرها شنیده می گردد

این شاعر و پژوهشگر ادبی در گفت وگو با خبرنگاران درخصوص مجموعه شعر جدیدش با نام با به اَزِ من که به تازگی روانه بازار کتاب شده است، گفت: تاریخ سرودن شعرها در کتاب معین شده است. شعرهای شش دفتر قبلی که منتشر کردم، به ترتیب تاریخی نبود. اما کاری که در این مجموعه انجام دادم این است که شعرها را به ترتیب تاریخی و پشت سر هم قرار دادم، تا اگر تحولی در آن ها وجود دارد، خواننده بتواند آن ها را ببیند.

موحد اضافه کرد: شعرهای این مجموعه از سال 1346 تا سال 1400 سروده شده اند و آخرین شعر آن، خرما و خون است که برای جنوب گفته ام.

او درباره وجه تمایز با به اَزِ من با دفترهای شعر قبلی خود هم اعلام کرد: یکی از تمایزهای آن، زبان است. زبان در شعرهای این دفتر از حالت تصویری صرف خارج شده است. البته شعر من هیچ وقت صرف تصویر نبود و این تفاوت کار من با تصویرگرایان غرب است. حتی در غرب هم ازرا پاوند مدتی تصویرگرایی کرد اما بعدها او هم متوجه شد که آدمی باید حرفی هم بزند و گاهی زبان تصویر را رها کند و به بیرون از آن برود. بنابراین در این مجموعه هر چه شعرها پیش تر آمده، زبان تصویر در آن ها کمتر شده و شعرهای لایت ورس هم آمده است.

ضیاء موحد در عین حال گفت: این ها شعرهای ساده ای نیست. باید توجه کنیم که هر کسی نمی تواند شعر لایت ورس بگوید. شاید این بیشترین تحولی است که در شعرهای من ایجاد شده است.

او سپس با بیان این که نمی گردد برای شعر قانون و قاعده ای گذاشت، ادامه داد: هر بار می خواهم راجع به شعر حرف بزنم، تو گویی که هیچ حرفی برای زدن ندارم. فکر همواره چیز تازه ای می خواهد و تکرار حرف های گذشته فایده ای ندارد. اما آن چه باید درباره این مجموعه بگویم درباره نام آن است؛ با به اَزِ من.

موحد در ادامه درخصوص نام این مجموعه بیشتر شرح داد و اعلام کرد: شعری در این مجموعه هست: با تو، به تو و از تو/ با به اَزِ من این است؛ این به خودی خود کاملا معلوم است که چه می خواهد بگوید، هر چند که مبهم است. حتی ممکن است معنی آن برای عده ای روشن نباشد. اما هر معنایی را می تواند در خود داشته باشد، مثلا با تو می گویم، به تو می گویم، از تو می گویم. همه این ها را می گردد کامل تر کرد و معنا داد. البته من پس از این متوجه شدم که عطار هم در منطق الطیر چنین چیزی دارد؛ هم بدو هم زو و هم با او بود/ چون ازین سه بگذری نیکو بود. یعنی عطار هم این مختصر کردن را آورده و شعر قالب محض می گردد و هر معنایی را می تواند در خود داشته باشد.

این شاعر بعلاوه در پاسخ به پرسشی درخصوص پای بندی خود به ساختمان یا معنا در با به اَزِ من گفت: شعرهای من خیلی دارای موقعیت است. حتی معین نیست که بعضی شعرها سیاسی است. به قول نرودا، شاعران جوان سراغ شعر سیاسی نروند، برای این که به شعار می افتند. شعرهای سیاسی من هم ممکن است ظاهر سیاسی نداشته باشد، اما عمقا سیاسی است. بنابراین، شعر من، شعر موقعیت است، تاریخ و معنی دارد. خوانندگان اگر بخواهند شعرها را بفهمند، می توانند تاریخ ها را جدی بگیرند و ببینند که چه موقعیتی پیش آمده که این شعرها گفته شده.

ضیاء موحد در سرانجام فضای شعرهایش را متفاوت دانست و اعلام کرد: فکر می کنم اگر کسی شعر من را بخواند و امضای من پای آن نباشد، می فهمد شعر من است؛ صدای من در این شعرها شنیده می گردد.

ضیاء موحد متولد 12 دی 1321 در اصفهان است. او علاوه بر فعالیت در زمینه شعر، ادبیات فارسی و ترجمه، استاد فلسفه و منطق هم هست. از آثار موحد در حوزه شعر به دفترهای غراب های سفید، نردبان اندر بیابان، مشتی نور سرد، و دنیا آبستن زاده شد و کتاب شعر و شناخت، در حوزه فلسفه و منطق به از ارسطو تا گودل: مقاله های فلسفی - منطقی، منطق موجهات، واژگان توصیفی منطق و... و هم در حوزه ترجمه به منتقدان فرهنگ: از ماتیو آرنولد تا ریموند ویلیامز نوشته لزلی جانسون می توان اشاره نمود.

منبع: خبرگزاری ایسنا
انتشار: 2 مهر 1400 بروزرسانی: 2 مهر 1400 گردآورنده: bolandanews.ir شناسه مطلب: 1591

به "صدای من در این شعرها شنیده می گردد" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "صدای من در این شعرها شنیده می گردد"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید